• W Polsce mamy ponad 7 milionów psów i tylko 3 tysiące wilków. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat wilki nie zabiły żadnego człowieka, w przeciwieństwie do myśliwych.
• „Którejś nocy chcieliśmy ze znajomym posłuchać majestatycznego ryku jelenia na rykowisku. Myśliwy wziął nas na muszkę, bo pomylił nas z jeleniem.” Jednocześnie myśliwi głośno protestują, kiedy w związku z dostępem do broni mieliby przechodzić cykliczne badania wzroku czy badania psychologiczne.
• Kiedy wybieramy się z rodziną do lasu albo planujemy wycieczkę szkolną, mamy prawo wiedzieć, czy w lesie toczą się polowania. Takie informacje powinny być ogólnodostępne online i bez wniosku. Ale w Polsce nie są.
• Polowania indywidualne muszą być wpisywane do książki polowań, ale nie ma do tej książki dostępu. Jednocześnie państwo przewiduje sankcje karne za utrudnianie polowań, nawet niecelowe. Za utrudnianie polowania sanitarnego grozi kara pozbawienia wolności do lat trzech.
• Nie ma oficjalnego rejestru kół łowieckich ani adresu do doręczeń, na który można byłoby kierować zapytania. „Jeśli jako dziennikarka lub osoba prywatna chcę uzyskać podstawowe informacje, mam z tym poważny problem”.
• W Polsce wciąż obowiązuje model łowiectwa przyjęty dekretem Bieruta w 1953 r. Członkowie Polskiego Związku Łowieckiego mają monopol na polowania. Obwody łowieckie tworzone są w Polsce odgórnie, całkowicie ignorując kwestie własnościowe. Model gospodarki łowieckiej narusza prawo własności, prawo do wolności przekonań, prawo do informacji o sprawach publicznych i majątku publicznym i prawo do informacji o środowisku.
• Konwencja z Aarhus gwarantuje prawo dostępu o informacji o środowisku i udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska. Te gwarancje są w naszym kraju łamane.
• Polski Związek Łowiecki liczy 130 000 karnie zrzeszonych osób, które często w sposób niejawny wpływają na stanowienia prawa i opinię publiczną. Informacja o tym, czy dany polityk czy wpływowy lobbysta należy do PZŁ nie jest publicznie dostępna.
• Koła łowieckie czerpią ogromne przychody z polowań, także komercyjnych. A jednak nigdzie nie są dostępne ich sprawozdania finansowe. Polski Związek Łowiecki realizuje zadania publiczne, więc informacje finansowe powinny być publicznie dostępne. Tymczasem nawet Ministerstwo Klimatu i Środowiska nie dysponuje sprawozdaniami finansowymi z działalności PZŁ.
• Rocznie w krajach Unii Europejskiej do środowiska trafia 44 000 ton ołowiu, toksycznego dla roślin i zwierząt, groźnego dla życia i zdrowia człowieka, szczególnie dzieci. 32% ołowiu pochodzi z polowań. W Polsce przymyka się oko na używanie przez myśliwych amunicji ołowianej.
• Jesteśmy w trakcie szóstego wielkiego wymierania gatunków. Każdego roku wymiera ok. 100 gatunków zwierząt. Łowiectwo się do tego przyczynia. „Myśliwi pokazują przyrodę jako zagrożenie – straszą wilkami, ASF-em, ptasią grypą. Ignorują dane naukowe, także w monitoringu środowiska. Manipulują danymi”. A przecież przyroda to ogromny zasób dla człowieka.

1 lipca Zespół Ochrona Środowiska/Klimat Inicjatywy „Nasz Rzecznik” przedstawił Zastępcy Rzecznika Praw Obywatelskich, dr. hab. Adamowi Krzywoniowi, oraz ekspertom Biura RPO listę ważnych społecznie problemów dotyczących naruszeń naszych praw gwarantowanych Konstytucją i Konwencją z Aarhus, niewłaściwie prowadzonej gospodarki łowieckiej, wadliwych przepisów prawa łowieckiego, zagrożenia bezpieczeństwa w lesie oraz niejawnego lobbingu wpływowego myśliwskiego lobby.

Dziękujemy Rzecznikowi Praw Obywatelskich za spotkanie w bardzo ważnych dla nas wszystkich sprawach i za ostatnie wystąpienie generalne RPO dotyczące łowiectwa. Ukłony dla osób, które wygłosiły merytoryczne wystąpienia 1 lipca, pod którymi w pełni podpisuje się Zespół Ochrona Środowiska/Klimat Inicjatywy „Nasz Rzecznik”: prof. Paulina Kramarz (Nauka dla Przyrody, Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego, Państwowa Rada Ochrony Przyrody), Krzysztof Wychowałek (Ośrodek Działań Ekologicznych „Źródła”), prawniczka, dziennikarka Regina Skibińska, Marzena Błaszczyk (Sieć Obywatelska Watchdog Polska), Monika Klimowicz-Kominowska (OTOP). Brawa dla moderatorki spotkania, koordynatorki Zespołu Ochrona Środowiska/Klimat Inicjatywy „Nasz Rzecznik”, Olgi Knapik.