• W całym Przemyślu nie ma ani jednej przychodni dla dzieci z cukrzycą. Najbliższa jest w Rzeszowie.
• W Polsce nie refunduje się pomp insulinowych po 26. roku życia. Piętnastoletni chłopiec, który urodził się w biednej rodzinie, porzucił marzenia o studiach, wybrał szkołę zawodową i wyjechał za granicę, żeby zarobić na nową pompę.
• „Mój syn jest bardzo szczupły, a wszystko jest dostosowane raczej do osób dorosłych. Zmagamy się z ranami na rękach, z niedostępnością sensorów, które byłyby lepsze dla naszego dziecka. Dostępne sensory mają za długie igły dla dzieci”.
• „W szkole nikt nie chce się zaangażować, podjąć decyzji, nikt nie chce zająć się wsparciem rodziców i dziecka z cukrzycą. Jesteśmy pozostawieni sami sobie. Rodzice muszą być psychologami, lekarzami. Na co dzień podejmujemy decyzje, które ratują dziecku życie. Nikt nie pytał, czy dam radę wykonywać dziecku osiem zastrzyków dziennie. Chciałabym więcej szkoleń dla rodziców i lepszej opieki dla dorosłych, którzy chorują na cukrzycę”.
• Procedury wystawiania recept na wyroby medyczne dla osób chorujących na cukrzycę są tak zawiłe, że sami lekarze nie wiedzą, jak wypisać receptę. Jest to narażanie pacjentki/ta na zagrożenie i niepewność. Po przekroczeniu maksymalnej liczby refundowanych pasków do glukometru mały pacjent z cukrzycą wypadł na miesiąc z refundacji sensorów.
• System „nie widzi”, że osoby chore na cukrzycę mają ogromny problem z poczuciem bezpieczeństwa. „Pompa to urządzenie o którym się nie mówi, ale pompa nie jest JAKIMŚ urządzeniem, jest częścią mojego ciała, jest integralną częścią mnie. Miałam dwie opcje pomp do wyboru i zero informacji na ich temat.”
• Brakuje edukatorów zdrowotnych w POZ, którzy byliby wsparciem dla lekarzy. Edukator zdrowotny pomaga pacjentom zrozumieć ich stan zdrowia, dbać o profilaktykę i wspiera ich w zmianach zachowań prozdrowotnych. W obecnej sytuacji wszystkim tym musi zająć się lekarz, co jest dla niego ogromnym obciążeniem.

– 14 kwietnia na Zespole Zdrowie Inicjatywy „Nasz Rzecznik” rozmawialiśmy o konieczności lepszego wsparcia pacjentów z cukrzycą. Nakreślone problemy będziemy przekuwać we wnioski do Rzecznika Praw Obywatelskich i rekomendacje dla organów państwa odpowiedzialnych za politykę zdrowotną.